Podstawą każdego języka jest czasownik „być”. To dzięki niemu możemy stworzyć większość prostych zdań, jeśli dołożymy do tego kilka rzeczowników. W ormiańskim w czasie teraźniejszym każdej osobie odpowiadają słowa posiłkowe wykorzystywane do odmiany innych czasowników oraz do tworzenia prostych zdań z formą „być”.
Zacznijmy od zaimków osobowych. Stoją one najczęściej na początku zdania i pokazują, kto jest wykonawcą czynności. Podobnie jak w polskim, nie musimy ich zawsze dodawać. Radzę robić to na początku nauki, by utrwalić sobie te sześć słów.
Zanim zaczniesz uczyć się zaimków pamiętaj o dwóch ważnych zasadach. Po pierwsze w tym języku nie mamy rodzajów, co w praktyce oznacza, że jest jedno słowo na „on, ona i ono”. Podobnie „oni” i „one” – używamy jednego uniwersalnego słowa. Po drugie, formę grzecznościową robimy przez „wy”. Tym samym z kontekstu wynika, czy ktoś zwraca się do 2 osób i więcej, czy do pani, pana lub państwa.
Zaimki po ormiańsku wyglądają następująco:
Ես ja Մենք my
Դու ty Դուք wy, pan, pani, państwo
Նա on, ona, ono Նրանք oni, one
Spróbuj teraz przeczytać to samo, tylko zapisane małymi literami:
ես մենք
դու դուք
նա նրանք
Wprawdzie częściej używamy małych liter niż wielkich, warto już od początku ćwiczyć jedne i drugie. Czasami po prostu zapominamy kształt niektórych z nich, a nie zawsze wielkie i małe litery są do siebie podobne.
Do takich zaimków dodajemy teraz cząstkę oznaczającą „być” w czasie teraźniejszym:
Ես եմ Մենք ենք
Դու ես Դուք եք
Նա է Նրանք են
Jeśli potrafisz już czytać po ormiańsku, to wiesz, że litera ե daje nam dźwięk „je”. Jednak jeśli jest ona zapisana w powyższych słówkach odmiany czasownika, wtedy zatraca ten dźwięk i czytamy ją jako „e”.
Cząstki te wykorzystujemy do prostych zdań z czasownikiem „być” oraz do odmiany większości czasowników w czasie teraźniejszym. A jak to się dzieje? O tym w następnych tekstach. Do tego czasu poćwicz te formy. Jak uczyć się nowych słów – o tym niedługo w dziale „Jak się uczyć?”.
