“Skąd jesteś?”, to jedno z najczęstszych pytań, jakie słyszy turysta. Dowiedz się, jak brzmi i naucz się odpowiadać na nie po azersku.
Im dłużej uczę się azerskiego, tym bardziej jestem przekonana, że jest to język łatwy i przyjemny. Może dlatego, że wszystko jest bardzo logiczne, a kilka prostych zasad pomaga nam tworzyć nawet skomplikowane zdania. Podobnie jest z nazwami krajów – wiele brzmi podobnie do polskiego. Zacznijmy zatem od tego. Poniżej wybrałam te, które moim zdaniem mogą być najczęściej używane przez Polaków. Zacznijmy od słowa kraj, czyli ölkə.
Azərbaycan – Azerbejdża
Polşa – Polska
Avstriya – Austria
Amerika – Ameryka
Almaniya – Niemcy
Belçika – Belgia
Danimarka – Dania
Finlandiya – Finlandia
Hollandiya – Holandia
İrlandiya – Irlandia
İsveç – Szwecja
Macarıstan – Węgry
Yunanıstan – Grecja
Fransa – Francja
İngiltərə – Anglia
İtaliya – Włochy
Rusiya – Rosja
Türkiyə – Turcja
Ermənistan – Armenia
Gürcüstan – Gruzja
Jak pewnie zauważyliście, nazwy krajów tworzy się na trzy sposoby po azersku – albo są to typowe przeniesienia z innych języków, często podobne do nazw z języka francuskiego (np. Niemcy); druga grupa to nazwy z końcówką –stan, typową dla języków tureckich. Często te nazwy są zbudowane poprzez dodanie takiej końcówki do nazwy narodowości. Trzecia to, nazwijmy, wyjątki, czyli słowa nie pasujące do żadnej z tych grup.
Teraz czas na nazwy narodowości. W większości tworzymy je poprzez dodanie (jak zawsze w azerskim ;) ) odpowiedniego sufiksu, w tym wypadku –li czteropostaciowego. Co to oznacza? Kierując się zasadą harmonii samogłosek dodajemy odpowiednio –li, -lı, -lu, -lü. O dokładnych zasadach harmonii możesz przeczytać tutaj. Niektóre nazwy narodowości – często te, które powstały wcześniej przed nazwami krajów – wyglądają inaczej, czyli nie mają tej końcówki. Tych po prostu trzeba się nauczyć. Dobra wiadomość jest taka, że brzmią podobnie jak w innych, powszechnie znanych w Polsce językach. Czyli poszerzamy nasze zestawienie o dodatkowe słowa:
Azərbaycan – Azerbejdżan – azerbaycanlı
Polşa – Polska – polyak
Avstriya – Austria – avstriyalı
Amerika – Ameryka – amerikalı
Almaniya – Niemcy – alman
Belçika – Belgia – belçikalı
Danimarka – Dania – danimarkalı
Finlandiya – Finlandia – fin
Hollandiya – Holandia – holland
İrlandiya – Irlandia – irlandiyalı
İsveç – Szwecja – işvecli
Macarıstan – Węgry – macar
Yunanıstan – Grecja – yunan
Fransa – Francja – fransız
İngiltərə – Anglia – ingilis
İtaliya – Włochy – italyan
Rusiya – Rosja – rus
Türkiyə – Turcja – türk
Ermənistan – Armenia – erməni
Gürcüstan – Gruzja – gürcü
Skoro potrafimy już powiedzieć, skąd jesteśmy, teraz czas, by zrozumieć pytanie – czyli wiedzieć, kiedy możemy użyć nowo poznanej formy. Mam dla Was dobrą wiadomość – tutaj też usłyszycie znany nam przedrostek –li czteropostaciowe, dodane do słowa pytającego „hara”, czyli powstaje haralı. Jest to stały zbitek, dlatego w tym wypadku nie trzeba się już zastanawiać nad harmonią samogłosek.
Mając już słowo pytające tworzymy pytanie „Skąd jesteś?”, czyli dokładamy sufiksy czasu teraźniejszego. O nich możesz przeczytać więcej tutaj.
Sən haralısan lub w formie grzecznościowej/liczbie mnogiej/ Siz haralısınız
Odpowiadamy zgodnie z tą samą kolejnością, jak jest w pytaniu, czyli:
Mən polyakam.
Men azərbaycanlıyam.
Jak widzisz w drugim zdaniu, jeśli nazwa pochodzenia kończy się na –li czteropostaciowe, musisz dodać do sufiksu osobowego literę „y”, która stanowi łącznik między samogłoskami w tej formie.
Teraz tylko pozostaje poćwiczyć ten zwrot, albo dołożyć go do listy zwrotów zapoznawczych.