Jeśli znasz już odmianę czasownika „być” po ormiańsku, czas na tworzenie bardziej złożonych zdań. Jednak podstawą będzie nadal konstrukcja z „być”.
Zacznijmy od początku. W języku ormiańskim bezokoliczniki mają końcówki –ալ and -ել . W czasie teraźniejszym, szczególnie w odmianie, nie ma to większego znaczenia. Kiedy chcemy utworzyć formę czasownika w konkretnej osobie, zastępujemy końcówkę bezokolicznika końcówką odmiany czasu teraźniejszego –ում․Dla przykładu weźmy czasownik ուտել (utel), który oznacza „jeść”.
ես ուտում եմ (ja jem; jes utum em)
դու ուտում ես (ty jesz; du utum es)
նա ուտում է (on/ona/ono je; na utum e)
մենք ուտում ենք (my jemy; menk’ utum enk’)
դուք ուտում եք (wy jecie/Pan/Pani/Państwo jedzą; duk utum ek’)
նրանք ուտում են (oni/one jedzą; nrank’ utum en)
Jak widać, nasz czasownik w każdej osobie ma taką samą formę, jedynie zmienia się nam czasownik posiłkowy – forma „być”, odpowiednia dla danej osoby.
Spójrzmy jeszcze na odmianę z drugim rodzajem bezokolicznika, np. կարդալ – czytać
ես կարդում եմ (ja czytam; jes kardum em)
դու կարդում ես (ty czytasz; du kardum es)
նա կարդում է (on/ona/ono czyta; na kardum e)
մենք կարդում ենք (my czytamy; menk’ kardum enk’)
դուք կարդում եք (wy czytacie/Pan/Pani/Państwo czytają; duk’ kardum ek’)
նրանք կարդում են (oni/one czytają; nrank’ kardum en)
Jak widzisz, pomimo odmiennej końcówki bezokolicznika w czasie teraźniejszym czasownik odmienia się tak samo.
Jak to zawsze w języku bywa, są czasowniki mocne, czyli takie, które nie potrzebują czasownika posiłkowego. O takich następnym razem.
