Zaimki dzierżawcze to kolejne kilka słów, których możemy użyć, znając jedynie czasownik „być”. Tym bardziej, że do ich podstawowego użycia nie potrzebujemy znać dodatkowych zasad gramatycznych.
Zaimki dzierżawcze po gruzińsku wyglądają następująco:
ჩემი – mój, moja, moje (ćemi)
შენი – twój, twoja, twoje (szeni)
მისი – jego, jej (misi)
ჩვენი – nasz, nasza, nasze (ćweni)
თქვენი – wasz, wasza, wasze (tkweni)
მათი – ich (mati)
Jeśli porównasz te słowa z odpowiadającymi im zaimkami osobowymi, możesz zauważyć sporo podobieństw, szczególnie ze słowami: შენ, ჩვენ, თქვენ
W jaki sposób używamy tych słów? Zazwyczaj stawiamy je przed rzeczownikiem, który określają, np.
ეს შენი დოკუმენტი არის.
ეს – ten, ta, to (es)
დოკუმენტი – dokument (dok’umenti)
Możemy je też przestawić, jeśli chcemy podkreślić jakąś część zdania:
ეს დოკუმენტი შენი არის.
Przy nauce zaimków dzierżawczych niezbędnym jest jeszcze słowo pytające „czyj”, czyli po gruzińsku ვისი? (wisi)
Dla przykładu proste zdanie z tym słowem:
ვისი არის ის სახლი? – Czyj jest ten dom?
ის – tamten, tamta, tamto (is)
სახლი – dom (sachli)
Po słowie pytajnym musimy postawić czasownik. Możemy też formę არის skrócić do litery ა:
ვისია ის სახლი?
Zaimki dzierżawcze odmieniają się przez przypadki. Jeśli znajdują się w zdaniu jako określenie rzeczownika, wtedy ich przypadek musi być zgodny z rzeczownikiem, a odmiana zgodna z odmianą rzeczownika z zaimkiem. Jeśli stoją same (rzeczownik jest na przykład domyślny – wspomniany wcześniej, a teraz pominięty), wtedy odmieniają się samodzielnie, zgodnie z konstrukcją zdania. Należy pamiętać, że odmiana samych zaimków i zaimków z rzeczownikiem może być różna.
